سیسیل دوما ، خبرنگار روزنامه لیبراسیون (چاپ پاریس) ، در شماره 4 مِی این نشریه ، گزارشی دارد در رابطه با افتتاح نمایشگاه صدا و تصویر روبان سبزها ، نمایشگاهی که همزمان با سالروز جهانی آزادی مطبوعات ، برای نخستین بار و برای قدردانی از گزارشگران آماتور و غیر حرفه ای ایران که درغیبت خبرنگاران حرفه ای خبرگزاریهای دنیا در ایران ، حوادث و سرکوبهای پس از انتخابات پوشش داده و به تصویر کشیده اند . مسئله ای که سیسل دوما از آن به عنوان انقلاب دیجیتالی یاد کرده است .
دوما در این گزارش اختصاصی در لیبراسیون مینویسد ، این نمایشگاه فردا در پاریس گشایش می یابد ، نمایشگاه » روبان سبز » ، کلیپهایی زا نمایش خواهد داد که هزاران معترض ایرانی از طریق پخش آنها بر روی اینترنت توانستند رویداد مهم خبری کشورشان را به نحو گسترده ای پوشش دهند .
لیبراسیون، در این مقاله ابتدا به معرفی واژه » شهروند – خبرنگار » پزداخته و ضمن گفتگو با چند تن از ایرانیانی که در پاریس زندگی می کنند، حرکت اعتراضی مردم را در ایران دنبال می کند و توضیح می دهد که چگونه در غیاب امکانات خبری و حبرنگاران رسانه های خارجی ، مردم خود به «رسانه» تبدیل شدند.
«لیلا» که البته نامی مستعار است، دور از وطن در ناباوری کامل از نتیجه اعلام شده انتخابات، به گریه نشسته است. او، لحظه به لحظه فیلم های آماتور را بر روی اینترنت دنبال کرده است و همراه با فیلمبردار و مردمی که پیرامون او بوده اند در این صحنه ها حضور یافته و در تمام هیجان ها، ترس ها و اضطراب هایشان شریک شده است .
خبرنگار لیبراسیون از طریق «لیلا» هواداران جنبش اعتراضی ایران را در پاریس بعنوان جریان «روبان سبزها» به خواننده می شناساند و فلسفۀ انتخاب این رنگ را توضیح می دهد. وی در ادامه از حمایت هنرمندان، سینماگران، عکاسان، آرشیتکت ها و روزنامه نگاران ایرانی و غیر ایرانی می نویسد و تذکر می دهد که ایرانیانی که در تدارک این نمایشگاه فعال بوده اند به دو دلیل مایل نیستند نامشان آورده شود. علاوه بر دلایل امنیتی، این تصمیم برای احترام به هزاران فیلمبرداریگرفته شده که نامی بر روی آثارشان نیست .
کریسیان بولتانسکی . آنت مساژا ،هنرمندان شناخته شده فرانسوی، از جمله شخصیتهای پر ارزشی هستند که از نمایشگاه » روبان سبز» پاریس ، پشتیبانی و حمایت کرده اند .
دوما در این مقاله ویژه لیبراسیون ، به صحنه کشته شدن ندا آقا میپردازد و آن را نشانه ای بارز و مشخص از موفقیت روشهای خبر رسانی مردمی می داند.این ویدئوی دردناک که تنها 40 ثانیه طول کشید، سرنوشت و ابعادی جهانی یافت. این فیلم نیز مانند فیلم های دیگری که در نمایشگاه نشان داده می شود بدون اصلاح و بصورت اصلی آن عرضه می شود .
لیبراسیون مینویسد که در فیلم های آماتور ایرانی برخلاف فیلم های حرفه ای، صدای فیلمبردار شنیده می شود و نگرانی ها، خشم و احساسات لحظۀ ثبت شده را منعکس می کند. کیفیت فیلم ها نیز مانند، نور یا زاویه فیلمبرداری یا قواعد دیگر کار حرفه ای، کلاسیک نیست.
دوما مینوسد ، فیلمهای آماتوری تنها سلاح پرقدرت سبزهاست ، آنجا که زنان پیشاپیش مردان در خط مقدم قرار گرفتند .
بطور مثال، بعضی از صحنه ها در تاریکی گرفته شده و با فریاد «الله اکبر» همراه است .
و اتفاقا یکی از قسمتها و ویژگی های نمایشگاهِ گ روبان سبز » وجود اطاق تاریکی است که صدای فریادهای «الله اکبر» در آن شنیده می شود .
به نوشته لیبراسیون، بیرون ساختمان نمایشگاه با پرچم سبز رنگی پوشیده شده و عابران می توانند صدای تظاهرکنندگان را در بیرون ساختمان بشنوند .
سیسل دوما در آخر این گزارش شاره میکند که نمایشگاه تصویر و صدای «روبان سبز» از5 تا 16 ماه می در شماره 59 خیابان ریولی در منطقه یکم پاریس برگزار می شود.ورود برای همه آزاد است این نمایشگاه به زندانیان سیاسی ایران و سینماگر زندانی جعفر پناهی هدیه شده است .
منبع : روزنامه لیبراسیون
ترجمه و برگردان : اَلفی – بابیلونسکای بلاگ