چرا حکومت تهران از اعدام زنی که به «زنا» متهم کرده است هراس دارد؟
ژانویه 3, 2011 ۱ دیدگاه
حکومت تهران روز يکشنبه هفته جاری ۱۲ نفر را به جرم قاچاق مواد مخدر اعدام ميکند، همانطور که ظرف يک سال گذشته بيش از ۱۷۰ نفر را به اتهام های سياسی و مشابه آن، پای طناب دار کشانده و اعدام کرده است. اما چهار سال از اعدام زنی که به وی اتهام «زنا» زده است،سر باز ميزند. زنی که از زمان صدور حکم در زندان مانده بود ناگهان تصاويرش در حال خوردن غذا همراه فرزندش آشکار ميشود ، تصاويری که وی را در در سلامت و رفاه کامل نشان ميدهند!
چرا قضیۀ خانم سکينه آشتيانی مانعی ميشود بر روی ريل آهنينی که اعدام صدها انسان تا کنون بر روی آن جريان داشته است و چرا تا به اين اندازه مجامع بين المللی و جامعه داخلی ايران را به چالش کشانده است؟
چگونه، نظامی که به رغم اعتراضات جهانی همچنان در حال پيشبرد برنامه تسليحاتی و هسته ايست، از اعدام فقط يک «زن» عاجز ميماند؟
زنی که شخصيت مشهوری نيست و هيچگونه اتهام سياسی هم متوجه وی نبوده،اکنون يک جريان اعتراضی سهمگين جهانی را موجب ميشود که اعتبار و روابط بين المللی حکومت تهران را تحت تاثير قرار داده است. هراس حکومت از عواقب اجرای حکم عيله اين بانو، دو روزنامه نگار آلمانی را که قصد مصاحبه درباره شرايط وی را داشتند، به اتهام جاسوسی روانه زندان کرده ميکند. اکنون اما حکومت تهران خود را در محاصره همه جانبه اعتراضات جهانی يافته است که سازمان ها و انجمن های دفاع از حقوق بشر آن را رهبری و هدايت ميکنند. بارش اين اعتراضات حتی از سوی پشتيبانان حکومت تهران نظير چين و برخی کشورهای آمريکای لاتين ،جمهوری اسلامی را بی نصيب نميگذارد تا آنجا که گروه های چپگرای غربی معترض به تحريم های اقتصادی عليه ايران را به همدردی با خانم سکينه آشتيانی وا ميدارد.
چنين است که برای تأکيد بر قاتل و زنا کار بودن وی و اينکه هيچ ترديدی از سوی حکومت در اين باره وجود ندارد، نظام تهران به اجرای نمايشی ديگر روی می آورد و اين بار کمدی تر از پيش . يک نمايش تلويزيونی که در آن،زن محکوم به اعدام را در خانه خود و خارج از محيط زندان در حال خوردن غذا با فرزندش به تصوير ميکشد .در حين اجرای اين نمايش تلويزيونی، سکينه و فرزندش، وکيل سابق را به درغگويی متهم کرده و به انتقاد از دو روزنامه نگار آلمانی پرداخته و در مقابل دوربين تلويزيون دولتی از قصد خود برای شکايت از اين دو روزنامه نگار به اتهام تحريف وقايع خبر ميدهند.
از همه بدتر، اظهارات پسر سکينه در تائيد زناکار بودن مادر خويش است، مسئله ای که به هيچ روی قابل باور و پذيرش نيست، مگر در يک حالت!
اينکه اين پسر در حال تلاش برای راضی کردن حکومت و نجات جان مادر خويش از اعدام بوده و حکومت تهران هم به دنبال مفری برای گريز از اين ورطه با استفاده از اين نمايش تلويزيونی بوده است.
اما چه چيز، مقامات حکومتی ايران را از اجرای حکم اعدام، مسئله ای که امروزه در ايران بسيار عادی شده و مواجه با سازمانهای حقوق بشر و حقوق زنان ، اين همه نگران کرده است؟
چرا حکومت تهران اين نگرانی و هراس، در برابر خشم جهانی را هنگام اعدام اشخاص و افراد ديگر نداشته و ندارد؟
دليل اين است که از دست رای جامعه جهانی در پی اعدام اين زن، افکار عمومی جهان را بيش از پيش برای پذيرش حمله نظامی به يک «رژيم وحشی» آماده خواهد کرد.
همانطور که صدام حسين در هنگام اشغال کويت و زمانی که جنايات و اعدام های خود عليه روزنامه نگاران را به رخ جهانيان ميکشيد، با اعدام فرزاد بازوفت*،روزنامه نگار بريتانيايیِ ايرانی الاصل و تصاوير جنايات طالبان و جلوگيری آنها از تحصيل دختران در افغانستان، خشم جامعه جهانی را شعله ور و افکار عمومی جهان را برای پذيرش حمله نظامی و به زير کشيدن اين دو نظام تبهکار آماده ساخت.
منبع: روزنامه فرامنطقه ای الشرق الأوسط
ترجمه و برگردان : کيومرث إعطا
*فرزاد بازوفت :
فرزاد بازوفت خبرنگار ايرانی‌الاصل مقيم در کشور انگلستان بود. وی با نشريه آبزرور انگلستان همکاری داشت.فرزاد بازوفت در سال ۱۹۹۰ ميلادی در سفری به عراق، توسط نيروهای امنيتی رژيم صدام حسين دستگير شد و در تاريخ ۱۵ مارس در زندان ابوغريب به جرم جاسوسی برای اسرائيل به دار آويخته شد.دولت انگلستان در واکنش به اعدام خبرنگار روزنامه آبزرور، سفير خود در عراق را به لندن فرا خواند و تمام سفرهای رسمی مقامات دولت انگلستان به عراق را برهم زد. اعدام فرزاد بازوفت باعث خشم عمومی در غرب و انتقاد بسيار گسترده رسانه‌های کشورهای غربی و سازمانهای مدافع حقوق خبرنگاران و همچنين سازمانهای مدافع حقوق بشر از رژيم صدام حسين برای قتل خبرنگاران شد.پس از اشغال عراق در ۱ مه ۲۰۰۳ ميلادی، نشريه آبزرور، رد افسر اطلاعاتی و بازجوی درگير در پرونده اعدام فرزاد بازوفت را پيدا کرد. افسر اطلاعاتی عراقی با نام کاظم عسگر که دارای درجه سرهنگی بود، اعتراف کرد که اتهام جاسوسی برای فرزاد بازوفت، اتهامی غيرواقعی بوده و برچسب جاسوسی و دستور اعدام به حکم صدام حسين انجام گرفته بوده است. ( ويکيپديا)
عبدالرحمن الراشد در مقاله ای که در 
بابیلونسکای بلاگ 